خیریه ی حوا

یکی از کارهایی که به روحیه ام کمک کرد همین خیریه مجازی بود که راه انداختم 

البته الان نمیدونم چی میشه چون ثبت قانونی نشده وحسابی که برا ی این کار گذاشتم گردش حسابش زیاده 

فقط یه جاهایی ناامید میشم 

برای خودم هیچ وقت رو نمیزنم از کسی در خواست پول نمی کنم 

ولی برای این مورد خیلی پرو شدم بازم یه عده دل ادم رو میشکنند 

ساده ترینش اینه که وقتی کمک میخوام بهشون می گم مهم نیست از هزار تومان تا هرچقدر تونستید یا اون بنده خدایی که میخواهیم بهش کمک کنیم جد وابادش رو میخواند بدونند کیه وکجاست یااینکه در بهترین حالت میگند گدا به گدا رحمت به خدا یعنی حاضرند خودشون رو در حد گدا بیارند پایین 

اتفاقا اونهایی که کمک کردیم خیلی ابرومند هستند 

ولی صحنه های شیرین هم زیاد داریم 

بین دوستان دونفر از خارج از ایران هستند پیام میدم کمک میکنند بدون اینکه بپرسند 

بعضیا با کمال احترام مینویند انشالله خدا کمک کنه یا الان امکانش رو ندارم بعضی ها حتی  پاسخ پیامت رو هم نمیدند .

گاهی اینقدر مستاصل میشم که به پسری می گم مامان دستهاتو ببر باا به خدا بگو پول این کار رو جور کن شرمنده نشیم یعنی اخرین التماسمه وهمیشه هم جواب میده 

اخرش ولی خیلی حس خوب داره ویه عالمه دعا از طرف شخصی که نمیشناسیش 

در حال حاضر برای  یه زوج معلول بی بضاعت قصد هدیه یک سفر به مشهد مقدس به عنوان مراسم ازدواجشون رو داریم 

شما دعا کنید جور بشه 

اینکه اقای همسر پایه است وبرعکس نزدیکام اصلا بهم غر نمیزنه که ول کن برو به بچه ات برس برام ارزشمنده 

یه چیز که از نظر خودم ارزشمنده اینه که توی مهریه ام یه مورد کار خیر هم هست که اقای همسر باید هر سال انجام بده همه اعتراض کردند جز خودش البته از نظر وجهی چیزی نیست ولی خودش  قبول کرد وگفت حتما باشه که برکت زندگیمونه